🟡ربات‌های اجتماعی به عنوان یکی از شاخه‌های پیشرفته رباتیک، برای تعامل مؤثر با انسان‌ها طراحی شده‌اند. این ربات‌ها دارای توانایی‌هایی نظیر تشخیص احساسات، پاسخ به حالات روحی و برقراری مکالمات طبیعی هستند.
🟡هدف اصلی آن‌ها ارتقای کیفیت زندگی انسان‌ها، به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند آموزش، مراقبت از سالمندان، روان‌درمانی و خدمات عمومی است.
🟡با پیشرفت هوش مصنوعی، ربات‌های اجتماعی قادرند زبان بدن، حالات چهره و لحن صدا را تحلیل کرده و متناسب با آن واکنش نشان دهند. برخی از این ربات‌ها مانند “سوفیا” یا “پیپر” توانسته‌اند در جلسات رسمی، مدارس و حتی خانه‌ها نقش مؤثری ایفا کنند.
🟡تعامل با این ربات‌ها اغلب به گونه‌ای طراحی می‌شود که برای انسان‌ها طبیعی و راحت باشد.
اما در کنار مزایا، چالش‌هایی نیز وجود دارد؛ مانند وابستگی بیش از حد به ربات‌ها، مسائل اخلاقی در تربیت کودکان با کمک ربات‌ها و حفظ حریم خصوصی.
🟡 همچنین، تعادل میان انسان‌محور بودن تعامل و حفظ هویت رباتی، دغدغه‌ای مهم در طراحی آن‌هاست.
در آینده، ربات‌های اجتماعی می‌توانند در نقش دوستان، مشاوران، مربیان و حتی مراقبان ظاهر شوند و بخشی از جامعه انسانی را شکل دهند.
🟡اگرچه هنوز جایگزینی کامل برای ارتباطات انسانی نیستند، اما مکملی مؤثر در دنیای دیجیتال امروز به‌شمار می‌روند.