🟧حریم خصوصی در دنیای هوش مصنوعی به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های فناوری مدرن تبدیل شده است. با رشد سریع الگوریتم‌های یادگیری ماشین و پردازش داده، حجم عظیمی از اطلاعات شخصی افراد توسط سیستم‌های هوشمند جمع‌آوری و تحلیل می‌شود.

🟧 این داده‌ها شامل اطلاعات موقعیت مکانی، رفتارهای آنلاین، مکالمات و حتی الگوهای چهره هستند. اگرچه این اطلاعات برای بهبود خدمات و شخصی‌سازی تجربه کاربران استفاده می‌شوند، اما در صورت نبود نظارت مناسب، می‌توانند به نقض حریم خصوصی منجر شوند.

🟧هوش مصنوعی ممکن است به‌طور ناخواسته یا عمدی، از داده‌های حساس بدون رضایت کاربر استفاده کند. همچنین، سیستم‌های تشخیص چهره یا تحلیل احساسات می‌توانند مرزهای بین نظارت و حریم خصوصی را از بین ببرند.

🟧 یکی از نگرانی‌های اصلی، استفاده دولت‌ها و شرکت‌ها از AI برای نظارت گسترده است. در این میان، قوانین محافظت از داده‌ها مانند GDPR در اروپا، تلاش می‌کنند تا حقوق کاربران را حفظ کنند.

🟧برای حفظ حریم خصوصی در عصر AI، لازم است تا توسعه‌دهندگان، طراحان و سیاست‌گذاران به‌صورت هماهنگ عمل کنند. رمزنگاری داده‌ها، استفاده از مدل‌های فدرال یادگیری و آموزش مسئولانه الگوریتم‌ها از جمله راه‌حل‌های پیشنهادی هستند. در نهایت، تعادل بین نوآوری و حفظ حقوق فردی باید اولویت هر جامعه هوشمند باشد.